Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mortis (

  • 1 mortis

    death.

    Latin-English dictionary of medieval > mortis

  • 2 In articulo mortis

    При смерти, на смертном одре.
    Он [ Пфендер ] сообщил мне, что его неделю назад вызвали к Шапперу, который очень опасно заболел. Шаппер хотел меня видеть; однако Пфендер не сообщил мне об этом. - Но я поехал бы, если бы он меня предупредил. В тот же вечер (во вторник) Лесснер сообщил, что Шаппер in articulo mortis. Надеюсь, что дела обстоят не настолько плохо. (К. Маркс - Ф. Энгельсу, 14.IV 1870.)
    Содержащиеся в адресах французской военщины угрозы против Англии окончательно похоронили англо-французский союз, давно уже находившийся in articulo mortis. (Он же, Покушение на Бонапарта.)
    Свидетельство отца Фаворского есть показание Яковлева... Оно дано Яковлевым in articulo mortis, под хладным дыханием смерти, в изнеможении, в невозможности что-либо добавить к односложному слову, которое нуждается в комментариях допрашивающего. (А. Ф. Кони, Дело об убийстве псаломщика Кедрова.)
    В заключение Вихров вызвал бурю негодования не только во враждебном лагере, но и среди части президиума своим дерзким согласием выслушать и обсудить встречные положительные предложения от противной стороны. - In articulo mortis следовало бы вести себя поприличней, - подал реплику с места Чик и оскорбленно пошумел блокнотом. (Л. М. Леонов, Русский лес.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > In articulo mortis

  • 3 in artículo mortis

       en el momento de morir; en el último extremo; en el trance final; en el artículo de la muerte; a punto de morir
       Generalmente hablando de contraer matrimonio: Se casó con ella in artículo mortis.
       ◘ Loc. lat. que significa 'en el instante de la muerte, a punto de morir'. Puede usarse como locución adverbial: "Este objeto, transmitido generalmente " in artículo mortis", es el que determina la condición de bruja" (CBaroja Brujas [Esp. 1961]); o como locución adjetiva, especialmente referida al matrimonio que se contrae cuando uno de los cónyuges está en peligro de muerte. [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 354]

    Locuciones latinas > in artículo mortis

  • 4 Nám sine dóctriná vitá (e)st quasi mórtis imágo

    Ибо без науки жизнь как бы подобие смерти.
    Стихотворная парафраза (гекзаметр), см. Otium sine litteris mors est hominis vivi sepultūra
    [ Учитель философии: ] Итак, чему же вы хотите учиться?
    [ Г-н Жур-ден: ] Чему только смогу: ведь я смерть как хочу стать ученым, и такое зло меня берет на отца и мать, что меня с малолетства не обучали всяким наукам;
    [ Учитель философии: ] Это понятное чувство, nam sine doctrina vita est quasi mortis imago. (Жан-Батист Мольер, Мещанин во дворянстве.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nám sine dóctriná vitá (e)st quasi mórtis imágo

  • 5 Odor mortis

    Запах смерти.
    Хозяин дома, седеющий литератор, попросил нашего внимания и осведомился, все ли мы слышали, что наряду с гиппократовым видом - facies Hippocratica - есть еще иной способ распознавания человека, к которому приближается смерть - odor mortis. (А. А. Измайлов, В бурсе.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Odor mortis

  • 6 rígor mortis

       rigidez cadavérica; rigidez progresiva después de la muerte
       ◘ Loc. lat. que significa literalmente 'rigidez de muerte'. Se usa como locución nominal masculina para referirse a la rigidez que adquiere un cadáver a las pocas horas de la muerte: " El rígor mortis comenzaba a endurecer las extremidades de su víctima" (Chao Altos [Méx. 1991]). El primer elemento se pronuncia [rrígor], no *[rrigór].[RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 577]
       ◘ Mediante el grado de rigidez progresiva de un cadáver se puede establecer con cierta exactitud el tiempo que lleva muerta una persona.

    Locuciones latinas > rígor mortis

  • 7 Contra vim mortis nоn est medicamen in hortis

    против силы смерти в огородах (садах) нет лекарств

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Contra vim mortis nоn est medicamen in hortis

  • 8 Causa mortis

    Latin Quotes (Latin to English) > Causa mortis

  • 9 In articulo mortis

    Latin Quotes (Latin to English) > In articulo mortis

  • 10 Non mortem timemus, sed cogitationem mortis

    We do not fear death, but the thought of death. (Seneca)

    Latin Quotes (Latin to English) > Non mortem timemus, sed cogitationem mortis

  • 11 Rigor mortis

    Latin Quotes (Latin to English) > Rigor mortis

  • 12 Timor mortis conturbat me

    Latin Quotes (Latin to English) > Timor mortis conturbat me

  • 13 causa mortis

       por causa de muerte

    Locuciones latinas > causa mortis

  • 14 mors

    mortis (abl. ē и ī) f.
    1) смерть, кончина (voluntaria, repentina C; honesta Ter, Nep)
    alicui morti esse C — причинить кому-л. смерть
    mortem obire C, VP — умереть, скончаться
    m. extrema Ctl, V (suprema H) — последние минуты жизни
    2) pl. случаи смерти ( multae clarae mortes C)
    3) труп, мертвое тело ( mortem alicujus lacerare C)
    in Attalico m. nixa toro Prp — тело, покоящееся на атталовом (т. е. пышном) катафалке
    ensis multa morte V — меч, обагрённый кровью

    Латинско-русский словарь > mors

  • 15 mors

    mortis, f третье склонение смерть

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > mors

  • 16 mors

    ,mortis f
    смерть

    Latin-Russian dictionary > mors

  • 17 Mors

    mors, tis, f. [root mor, v. morior] (dat. morte, Varr. ap. Gell. 24), death in every form, natural or violent (syn.: letum, nex).
    I.
    Lit.:

    omnium rerum mors est extremum,

    Cic. Fam. 6, 21, 1:

    mors ultima linea rerum est,

    Hor. Ep. 1, 16, 79:

    mortem sibi consciscere,

    to kill one's self, Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129:

    obire,

    to die, id. Phil. 5, 17, 48;

    Plaut Aul. prol. 15: nam necessest me... cras mortem exequi,

    id. Ps. 4, 2, 38:

    certae occumbere morti,

    to submit to, Verg. A. 2, 62:

    aliquem ad mortem dare,

    to put to death, kill, Plaut. Am. 2, 2, 177:

    morti,

    Hor. S. 2, 3, 197:

    aliquem morte multare,

    Cic. Tusc. 1, 22, 50; so,

    per vim,

    id. Verr. 2, 1, 5, § 14:

    morte multatus,

    id. Tusc. 1, 40, 97; Tac. A. 6, 9; Plin. Ep. 8, 14, 15; Lact. 2, 9, 24:

    morte punire,

    Plin. Ep. 8, 14, 12; Tac. A. 4, 44; 11, 18:

    mortis poena,

    Cic. Cat. 4, 4, 7:

    morti addici,

    id. Off. 3, 10, 45:

    omne humanum genus morte damnatum est,

    Sen. Ep. 71, 15:

    Antonius civium suorum vitae sedebat mortisque arbiter,

    Sen. Polyb. 16, 2:

    vitae et mortis habere potestatem,

    Vulg. Sap. 16, 13:

    illata per scelus,

    assassination, Cic. Mil. 7, 17:

    ad mortem se offerre pro patriā,

    id. Tusc. 1, 15, 32: afferre, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    multare aliquem usque ad mortem,

    Ter. Ad. 1, 2, 9:

    morte cadere,

    Hor. C. 4, 2, 15: morte acerbissimā affici, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    multare,

    id. de Or. 1, 43, 100:

    ad mortem duci,

    id. Tusc. 1, 42, 100:

    cui legatio ipsa morti fuisset,

    brought death, id. Phil. 9, 1, 3:

    imperfecta,

    blindness, Stat. Th. 11, 582: morte suā mori, to die a natural death:

    bella res est, mori suā morte,

    Sen. Ep. 69, 6:

    mors suprema,

    Hor. Ep. 2, 2, 173; Sil. 5, 416: mortis fine, Boëth. Consol. 2, 7: quae rapit ultima mors est, Lucil. ap. Sen. Ep. 24, 20: proximus morti = moriens, Aug. Civ. Dei, 22, 8; App. M. 1, 72; cf.:

    morti vicinus,

    Aug. Serm. 306, 10; Hier. in Joel, 1, 13 al.; cf.:

    cui, mors cum appropinquet,

    Cic. Fin. 5, 11, 31:

    cujus aetati mors propior erat,

    Sall. H. 2, 41, 9:

    adpropinquante morte,

    Cic. Div. 1, 30, 64 sq.:

    ut prorogetur tibi dies mortis,

    Sen. Ben. 5, 17, 6:

    circa mortis diem,

    id. Ep. 27, 2:

    mansurum est vitium usque ad diem mortis,

    Cels. 7, 7, 15 init. — Poet.:

    mors sola fatetur quantula sint hominum corpuscula,

    Juv. 10, 173. —In plur.:

    mortes, when several persons are spoken of: praeclarae mortes sunt imperatoriae,

    Cic. Fin. 2, 30, 97; so Hor. S. 1, 3, 108:

    meorum,

    Plin. Ep. 8, 16, 1:

    perdere mortes,

    to throw away lives, to die in vain, Stat. Th. 9, 58:

    hinc subitae mortes,

    Juv. 1, 144.—Also of different forms or modes of death:

    omnīs per mortīs,

    Verg. A. 10, 854; cf.:

    omni imagine mortium,

    Tac. H. 3, 28; Sen. Clem. 1, 18, 2.—Rarely of an abstract thing:

    fere rerum omnium oblivio morsque memoriae,

    death, total loss, Plin. 14, 22, 28, § 142.—
    B.
    Personified.
    1.
    Mors, a goddess, the daughter of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. A. 11, 197; Hyg. Fab. praef.—
    2.
    (Eccl. Lat.) = eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum, Vulg. Heb. 2, 14; id. Isa. 28, 15; cf.:

    ero mors tua, o mors,

    id. Hos. 13, 14; id. Apoc. 6, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    A dead body, corpse (mostly poet.): morte campos contegi, with corpses, Att. ap. Non. 110, 31:

    mortem ejus (Clodii) lacerari,

    body, corpse, Cic. Mil. 32, 86; Cat. 64, 362; Prop. 3, 5, 22:

    vitis, quam juxta hominis mors laqueo pependerit,

    Plin. 14, 19, 23, § 119; Stat. Th. 1, 768.—Hence, jestingly, of an old man:

    odiosum est mortem amplexari,

    a corpse, a skeleton, Plaut. Bacch. 5, 2, 33.—
    B.
    Like phonos, the blood shed by murder:

    ensem multā morte recepit,

    Verg. A. 9, 348.—
    C.
    That which brings death (of missiles), a deadly weapon ( poet.):

    mille cavet lapsas circum cava tempora mortes,

    Stat. Th. 6, 792; Luc. 7, 517:

    per pectora saevas Exceptat mortes,

    Sil. 9, 369.—Of a sentence or threat of death:

    ut auferat a me mortem istam,

    Vulg. Ex. 10, 17;

    of terrible pangs and anxieties: contritiones mortis,

    id. 2 Reg. 22, 5:

    dolores mortis,

    id. Psa. 18, 4; 116, 3;

    of a cruel and murderous officer: aderat mors terrorque sociorum et civium lictor Sestius,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118.—
    D.
    Esp. (eccl. Lat.):

    mors secunda,

    the second death, future punishment, Vulg. Apoc. 2, 11; 20, 6; 14:

    mors alone,

    id. 1 Joh. 5, 16; also spiritual death, that of a soul under the dominion of sin:

    stimulus mortis peccatum est,

    id. 1 Cor. 15, 56; Rom. 8, 6 et saep.; cf. Lact. 7, 10 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Mors

  • 18 mors

    mors, tis, f. [root mor, v. morior] (dat. morte, Varr. ap. Gell. 24), death in every form, natural or violent (syn.: letum, nex).
    I.
    Lit.:

    omnium rerum mors est extremum,

    Cic. Fam. 6, 21, 1:

    mors ultima linea rerum est,

    Hor. Ep. 1, 16, 79:

    mortem sibi consciscere,

    to kill one's self, Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129:

    obire,

    to die, id. Phil. 5, 17, 48;

    Plaut Aul. prol. 15: nam necessest me... cras mortem exequi,

    id. Ps. 4, 2, 38:

    certae occumbere morti,

    to submit to, Verg. A. 2, 62:

    aliquem ad mortem dare,

    to put to death, kill, Plaut. Am. 2, 2, 177:

    morti,

    Hor. S. 2, 3, 197:

    aliquem morte multare,

    Cic. Tusc. 1, 22, 50; so,

    per vim,

    id. Verr. 2, 1, 5, § 14:

    morte multatus,

    id. Tusc. 1, 40, 97; Tac. A. 6, 9; Plin. Ep. 8, 14, 15; Lact. 2, 9, 24:

    morte punire,

    Plin. Ep. 8, 14, 12; Tac. A. 4, 44; 11, 18:

    mortis poena,

    Cic. Cat. 4, 4, 7:

    morti addici,

    id. Off. 3, 10, 45:

    omne humanum genus morte damnatum est,

    Sen. Ep. 71, 15:

    Antonius civium suorum vitae sedebat mortisque arbiter,

    Sen. Polyb. 16, 2:

    vitae et mortis habere potestatem,

    Vulg. Sap. 16, 13:

    illata per scelus,

    assassination, Cic. Mil. 7, 17:

    ad mortem se offerre pro patriā,

    id. Tusc. 1, 15, 32: afferre, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    multare aliquem usque ad mortem,

    Ter. Ad. 1, 2, 9:

    morte cadere,

    Hor. C. 4, 2, 15: morte acerbissimā affici, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2:

    multare,

    id. de Or. 1, 43, 100:

    ad mortem duci,

    id. Tusc. 1, 42, 100:

    cui legatio ipsa morti fuisset,

    brought death, id. Phil. 9, 1, 3:

    imperfecta,

    blindness, Stat. Th. 11, 582: morte suā mori, to die a natural death:

    bella res est, mori suā morte,

    Sen. Ep. 69, 6:

    mors suprema,

    Hor. Ep. 2, 2, 173; Sil. 5, 416: mortis fine, Boëth. Consol. 2, 7: quae rapit ultima mors est, Lucil. ap. Sen. Ep. 24, 20: proximus morti = moriens, Aug. Civ. Dei, 22, 8; App. M. 1, 72; cf.:

    morti vicinus,

    Aug. Serm. 306, 10; Hier. in Joel, 1, 13 al.; cf.:

    cui, mors cum appropinquet,

    Cic. Fin. 5, 11, 31:

    cujus aetati mors propior erat,

    Sall. H. 2, 41, 9:

    adpropinquante morte,

    Cic. Div. 1, 30, 64 sq.:

    ut prorogetur tibi dies mortis,

    Sen. Ben. 5, 17, 6:

    circa mortis diem,

    id. Ep. 27, 2:

    mansurum est vitium usque ad diem mortis,

    Cels. 7, 7, 15 init. — Poet.:

    mors sola fatetur quantula sint hominum corpuscula,

    Juv. 10, 173. —In plur.:

    mortes, when several persons are spoken of: praeclarae mortes sunt imperatoriae,

    Cic. Fin. 2, 30, 97; so Hor. S. 1, 3, 108:

    meorum,

    Plin. Ep. 8, 16, 1:

    perdere mortes,

    to throw away lives, to die in vain, Stat. Th. 9, 58:

    hinc subitae mortes,

    Juv. 1, 144.—Also of different forms or modes of death:

    omnīs per mortīs,

    Verg. A. 10, 854; cf.:

    omni imagine mortium,

    Tac. H. 3, 28; Sen. Clem. 1, 18, 2.—Rarely of an abstract thing:

    fere rerum omnium oblivio morsque memoriae,

    death, total loss, Plin. 14, 22, 28, § 142.—
    B.
    Personified.
    1.
    Mors, a goddess, the daughter of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. A. 11, 197; Hyg. Fab. praef.—
    2.
    (Eccl. Lat.) = eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum, Vulg. Heb. 2, 14; id. Isa. 28, 15; cf.:

    ero mors tua, o mors,

    id. Hos. 13, 14; id. Apoc. 6, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    A dead body, corpse (mostly poet.): morte campos contegi, with corpses, Att. ap. Non. 110, 31:

    mortem ejus (Clodii) lacerari,

    body, corpse, Cic. Mil. 32, 86; Cat. 64, 362; Prop. 3, 5, 22:

    vitis, quam juxta hominis mors laqueo pependerit,

    Plin. 14, 19, 23, § 119; Stat. Th. 1, 768.—Hence, jestingly, of an old man:

    odiosum est mortem amplexari,

    a corpse, a skeleton, Plaut. Bacch. 5, 2, 33.—
    B.
    Like phonos, the blood shed by murder:

    ensem multā morte recepit,

    Verg. A. 9, 348.—
    C.
    That which brings death (of missiles), a deadly weapon ( poet.):

    mille cavet lapsas circum cava tempora mortes,

    Stat. Th. 6, 792; Luc. 7, 517:

    per pectora saevas Exceptat mortes,

    Sil. 9, 369.—Of a sentence or threat of death:

    ut auferat a me mortem istam,

    Vulg. Ex. 10, 17;

    of terrible pangs and anxieties: contritiones mortis,

    id. 2 Reg. 22, 5:

    dolores mortis,

    id. Psa. 18, 4; 116, 3;

    of a cruel and murderous officer: aderat mors terrorque sociorum et civium lictor Sestius,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118.—
    D.
    Esp. (eccl. Lat.):

    mors secunda,

    the second death, future punishment, Vulg. Apoc. 2, 11; 20, 6; 14:

    mors alone,

    id. 1 Joh. 5, 16; also spiritual death, that of a soul under the dominion of sin:

    stimulus mortis peccatum est,

    id. 1 Cor. 15, 56; Rom. 8, 6 et saep.; cf. Lact. 7, 10 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > mors

  • 19 mors

    [st1]1 [-] mors, mortis, f.: - [abcl][b]a - mort, trépas, décès. - [abcl]b - fin, destruction (des choses). - [abcl]c - cadavre, homme mort, homme mourant. - [abcl]d - au plur. ce qui donne la mort; coups mortels.[/b]    - mors necessaria: mort naturelle.    - morte suâ mori, Sen.: mourir de sa belle mort.    - mortem sibi consciscere, Verr. 2, 3, 56, § 129: se donner la mort.    - mortem obire, Cic. Phil. 5, 17, 48: mourir. [st1]2 [-] Mors, Mortis, f.: la Mort (fille de l'Erèbe et de la Nuit).
    * * *
    [st1]1 [-] mors, mortis, f.: - [abcl][b]a - mort, trépas, décès. - [abcl]b - fin, destruction (des choses). - [abcl]c - cadavre, homme mort, homme mourant. - [abcl]d - au plur. ce qui donne la mort; coups mortels.[/b]    - mors necessaria: mort naturelle.    - morte suâ mori, Sen.: mourir de sa belle mort.    - mortem sibi consciscere, Verr. 2, 3, 56, § 129: se donner la mort.    - mortem obire, Cic. Phil. 5, 17, 48: mourir. [st1]2 [-] Mors, Mortis, f.: la Mort (fille de l'Erèbe et de la Nuit).
    * * *
        Mors, mortis. Cic. La mort.
    \
        Fax mortis. Ouid. Torche qu'on porte aux funerailles.
    \
        Fortunata. Cic. Heureuse.
    \
        Sicca. Iuuen. Mort sans effusion de sang.
    \
        Accersere mortem. Lucan. Se faire mourir, Faire venir la mort.
    \
        Afferre mortem alicui. Seruius Ciceroni. Tuer.
    \
        Capere plures mortes. Quintil. Mourir de plusieurs morts.
    \
        Vitam cum morte commutare. Seruius Ciceroni. Aller de vie par mort, Mourir, Aller de vie à trespas.
    \
        Demittere aliquem morti. Virgil. Tuer.
    \
        Deprecari mortem. Ouid. Prier que la mort ne vienne point, Refuser et refuir la mort.
    \
        Omnes per mortes animam sontem dare. Virgil. Mourir par toutes manieres de torments.
    \
        Vulnera non explent mortem. Lucan. Ne peuvent pas fournir à faire mourir un homme.
    \
        Functus morte. Ouid. Mort.
    \
        Luctari morti. Sil. Repugner à la mort, Resister contre la mort.
    \
        Minari mortem alicui. Quintil. Menacer de tuer.
    \
        Mortem obire. Cic. Mourir.
    \
        Offerre mortem alicui. Le tuer. Cic. Eadem sibi manu vitam exhausisse, qua mortem saepe hostibus obtulisset.
    \
        Oppetere mortem. Cic. Mourir.
    \
        Opponere aliquem morti. Virgil. Exposer à la mort.
    \
        Immobilis et extentus fidem peractae mortis impleuit. Plin. iunior. Il feit foy par sa mine d'estre oultre, et qu'il n'y avoit en luy point de vie.

    Dictionarium latinogallicum > mors

  • 20 mors

    mors, mortis, f. (zu Wurzel mor, wov. auch morior, verwandt mit μόρος, μοιρα, der Tod, I) eig. u. übtr.: A) eig.: acerba, Cic.: m. honesta, Nep.: celeris, Suet.: immatura, Lucr., Catull., Cic. u.a.: innoxia, Iustin.: matura, Flor. 3, 17, 9: necessaria, der natürliche, Cic.: perspicua, Cic.: alci propinqua, Cic.: repentina, Cic.: voluntaria, Cic.: mors coacta, Ggstz. fortuita, Tac.: cuius aetati mors propior erat, Sall. fr.: beata L. Crassi mors illa, quae est a multis saepe defleta, Cic.: fames, miserrima omnium mors, Sall.: fames et frigus, quae miserrima mortis genera sunt, Cic.: mors crucis, Kreuzestod, Augustin. in Ioann. tract. 124, 1. – mortis periculum, Caes.: mortis poena od. poenae, Cic.: potio mortis causā data, Ps. Quint. decl.: civium suorom vitae mortisque arbiter, Sen. – morti proximus, Fronto, Augustin. u.a.: morti vicinus, Capit., Hieron. u.a. (s. über beide Krebs-Schmalz Antib.7 Bd. 2. S. 103 u. 104 unter mors). – mors (alci) appropinquat, Cic. – obire mortem, s. ob-eo: mortem subire, suscipere, s. sub-eo, suscipio: occumbere mortem, s. occumbo: mortem oppetere, s. oppeto: voluntariam mortem petere, Gell.: cupide mortem expetere pro salute civium, Cic.: morti od. ad mortem se offerre, s. offero: mortem sibi consciscere, Cic.: mortem alci afferre, Plaut.: afferre alci causam mortis voluntariae, Cic.: alci mortem inferre u. offerre, Cic.: alqm dare ad mortem, Plaut., od. morti, Hor.: alqm morti mittere, Plaut.: alqm morte afficere, Cic.: mortem proponere, Cic.: ad mortem trudi, Cic.: morte deleri, Cic.: alqm morte multare, Cic., punire, Plin. ep.: alqm morte damnare (v. der Natur), Sen.: alqm ad mortem damnare, Tac.: alci morti esse, jmdm. den Tod bringen, Cic.: ebenso mortem facere, Ov.: morte suā mori, eines natürlichen T. sterben, Sen.: ebenso suā morte defungi, Suet.: inhonestā morte mori, Tert.: vitam cum morte commutare, Sulpic. in Cic. ep.: mortem servituti anteponere, Cic.: mortem deprecari, um sein Leben bitten, Caes.: mortem alcis persequi, Cic., Caes. u. Liv.: fidenti animo ad mortem gradiri, Cic.: alqm ex media morte eripere, Cic.: mortem alcis lacerare, jmd. im Tode, Cic.: so auch alcis vitam spoliare, eius mortem ornare, Cic.: Drusum matura mors abstulit, Flor. 3, 17, 9. – in mortem (zum Todesstoß) destringere ferrum, Tac. – in morte, noch im T., noch nach dem T., Verg.: in extrema morte, an der äußersten Grenze des T., in den letzten Augenblicken, Catull. u. Verg.: so auch supremā morte, Hor. u.a. (s. Schmid Hor. ep. 2, 2, 173). – Plur. mortes, wie θάνατοι, α) v. Tode mehrerer, Tod, Todesfälle, mortes imperatoriae, Cic.: mortes quattuor, Mart.: mortes meorum, Plin. ep.: clarae mortes pro patria oppetitae, Aufopferungen für das V. durch den Tod, Cic.: quibus videmus optabiles mortes fuisse cum gloria, Aufopferungen durch einen rühmlichen Tod, Cic.: perdere mortes, den Tod verschwenden, d.i. unnütz Tod (unter den Feinden) verbreiten, Stat. – β) v. den verschiedenen Erscheinungen des Todes, die Todesarten, Todesgefahren, der Tod in jeder Gestalt, o hominem mille mortibus dignum! Sen.: omnes per mortes animam dare, Verg.: omni imagine mortium, Tac. – B) übtr.: 1) von Lebl., der Tod = das Absterben, Hinschwinden, hoc mors est illius, quod ante fuit, Lucr.: rerum omnium oblivio morsque memoriae, Plin. – 2) personif., die Gottheit Mors, Tochter des Erebus und der Nox, Cic. de nat. deor. 3, 44. Hyg. fab. praef. in. Verg. Aen. 11, 197. – II) meton.: 1) der Tod = der Leichnam, die Leiche, hominis, Plin.: morte campos contegi, Acc. fr.: nec sit in Attalico mors mea nixa toro, Prop. – ähnl. von einem Greise, odiosum est mortem amplexari, eine Leiche, ein Skelett, Plaut. – 2) wie φόνος, = durch Mord vergossenes Blut, Todesblut, ensem multā morte recepit, Verg. Aen. 9, 348. – 3) der, das Todbringende, der Tod, mors terrorque sociorum lictor Sextius, Cic. Verr. 5, 118. – ubi fratri suo paratam mortem (tödliche Gift) ebibit, Apul. met. 10, 5. p. 886 H.: aër fertilis in mortes, ergiebig an tödlichen Plagen, Lucan. 9, 625: u. Plur. mortes v. todbringenden Geschossen, Lucan. 7, 517. Sil. 9, 369. Stat. Theb. 6, 793. – / Archaist. Abl. morti, Lucr. 6, 1229 (1232).

    lateinisch-deutsches > mors

См. также в других словарях:

  • morţiş — MORŢÍŞ adv. Cu orice preţ, cu încăpăţânare, cu insistenţă. – Moarte + suf. iş. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  MORŢÍŞ adv. musai, neapărat, negreşit, numaidecât, obligatoriu, (rar) necesarmente, (înv. şi reg.) nepristan,… …   Dicționar Român

  • Mortis — may refer to: American professional wrestler Christopher Klucsaritis, known by wrestling names Chris Kanyon and Mortis. Marvel Comics mutant, Lois London also known as Mortis. Latin mors, mortis meaning of death This disambiguation page lists… …   Wikipedia

  • mortis — see ALGOR MORTIS, IN ARTICULO MORTIS, RIGOR MORTIS …   Medical dictionary

  • Mortis — est une super vilaine créée par Marvel Comics. Elle est apparue pour la première fois dans Dazzler #22, en 1982. Origines Née Lois Brown, Lois London est la demi sœur de la mutante Dazzler. Les deux femmes ont pour mère Katherine Blaire, mais le… …   Wikipédia en Français

  • Mortis Rex — Directed by Peter Briggs Produced by James Jacks Peter Briggs Screenplay by Peter Briggs Studio Flicker Alley …   Wikipedia

  • mortis causa — mor·tis cau·sa / mȯr tis kȯ zə, kau̇ sä/ adj: causa mortis Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. mortis causa …   Law dictionary

  • Mortis causa — es una expresión latina que se utiliza en derecho para referirse a aquellos actos jurídicos que se producen o tienen efecto tras el fallecimiento de una persona. La expresión literal significa por causa de muerte , es decir, que tiene la causa en …   Wikipedia Español

  • mortis causa — (Loc. lat.); literalmente, por causa de muerte ). loc. adj. Der. Dicho del testamento o de ciertos actos de liberalidad: Determinados por la muerte y sucesión del causante. ☛ V. donación mortis causa …   Diccionario de la lengua española

  • Mortis causa donatĭo — (lat.), eine Schenkung auf den Todesfall …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Mortis causa — (lat.), von Todes wegen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Mortis donatio — (lat., »Schenkung von Todes wegen«), eine Schenkung unter der Bedingung, daß der Beschenkte den Schenker überlebt. Vollzieht der Schenker die Schenkung noch bei seiner Lebzeit, so liegt nach dem Bürgerlichen Gesetzbuch eine Schenkung (s. d.)… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»